خانهای که خدمت میدهد
خانه به باور بسیاری از انسانها، بیش از یک نشانی پستی است. در روزگاری که شهرها به جنگلهایی از سازههای بیروح تبدیل شدهاند، خانه تنها مکانی برای خواب و استراحت نیست؛ بلکه پناهگاهی برای آرامش ذهن، امنیت اجتماعی و احساس تعلق است. اما در جهان امروز، «آرامش» خود به کالایی کمیاب بدل شده و درست در همین نقطه است که مفهوم جدیدی در مدیریت زندگی شهری پدید آمده: خانهای که خدمت میدهد.
حدود دو دهه پیش از این، گروه باران با معرفی نخستین هتلبرجهای مسکونی ایران، مفهومی را از خیال به واقعیت تبدیل کرد که با اقبال مخاطبان مواجه شد و برای دیگر فعالان صنعت ساختمان نیز به عنوان الگو قرار گرفت؛ خانههایی که با خدمات هتلی، مدیریت یکپارچه و فناوری هوشمند، معنای سکونت را از «داشتن» به «زیستن» ارتقا دادهاند.
بازتعریف مفهوم سکونت
در ذهن بیشتر ما، هتل و خانه دو قلمرو متفاوتاند: یکی برای اقامت موقت، دیگری برای زندگی دائم؛ اما باران این دو مفهوم را با هم تلفیق کرده است تا ساکنان، بدون ترک خانه، کیفیت اقامت در یک هتل پنجستاره را تجربه کنند. این ایده نخستینبار در سال ۱۳۸۵ شکل گرفت و با آغاز سکونت در برج مسکونی باران ۱ در شهر مشهد، تجسم واقعی پیدا کرد؛ جایی که خدمات هتلی به عنوان بخش جداییناپذیر از زندگی روزمره طراحی شد. خانهداری، لاندری، خدمات تعمیر و نگهداری، مدیریت داخلی، کارکنان حفاظت و امنیت، رسپشن، سرآشپز، مربی مهدکودک و … در خانهای که ۳۰ درصد از مساحت مفید آن، به فضاهای پشتیبان و امکانات رفاهی مشترک اختصاص یافته بود.
با برجسته شدن الگوی سکونتی برج باران ۱ در میان جامعه مخاطب، هتلبرجهای باران ۲ و باران ۳ نیز طراحی و ساخته شد تا با آغاز سکونت در آن، یک مدل پلتفرمی در ارائه بی کم و کاست خدمات و بهرهبرداری به بلوغ برسد؛ سامانهای شکل گرفته از عناصر پیچیده اما یکپارچه که ارتباط میان ساکن، خدمات و مدیریت را به شکل شفاف و انسانی تنظیم میکند.
